Leien dakje; Ronald Snijders

Het portret van Ronald Snijders was een ander verhaal. Gelukkig ging het helemaal niet van een leien dakje. Ronald moest twee keer komen zitten voor ik zag wat er mis ging. Nu is het altijd bijzonder als iemand model zit, we praten over van alles en nog wat maar nooit over koetjes en kalfjes. In de intimiteit van het ontstaan van dat werk in de klei gaan de verhalen altijd over de dingen die jouw (en mijn) leven de moeite waard maken. Of moeizaam maken. Of geweldig maken. Omdat ik in een portret de ziel van iemand wil vangen kan het niet over oppervlakkigheden gaan. En Ronald is een fantastisch verteller en daarbij intelligent en vol levenslust. Hij heeft heel veel meegemaakt en is heel bewust een schakel in zijn familie. En we hadden het natuurlijk ook over gekleurd zijn of wit zijn in deze samenleving, man zijn of vrouw, tegenstellingen. Uiteindelijk kon ik het portret goed afmaken. Nu zijn we allebei heel tevreden en was het nog een keer geweldig toen Ronald zijn portret kwam bekijken.

Dol op klei

Van de week leerde ik een van mijn collega's hoe ze een fluitje van klei kan maken. Ze gaat en beeldende-kunst-, en muziek project doen en het leek haar leuk om fluitjes te maken met basisschool kinderen. Na wat technische zaken, duimpotjes maken, ballonnetje, tuit, is het moment aangebroken om het gekke ding geluid te laten geven als je erop blaast. Natuurkunde, zeker, en zo leuk! Het moment dat je alle do's en don'ts netjes hebt uitgevoerd en je blaast op de tuit, als er dan dat geluid ontstaat, een aardse toon, soms met nog heel veel valse lucht (dat klinkt als wind), dat is magisch. Dat vind ik zo geweldig aan klei. Wij mensen gebruiken het al millennia. Om uit te eten, in te bewaren, muziek op te maken, beelden van te maken. Rituele objecten of wastafels, eierporseleinen theekopjes en WC-potten, en we kunnen er zelfs in wonen, overheen rijden...-baksteen- het is allemaal van klei! Bijkomend dingetje dat me nu ook zo aanstaat is dat het aarde is en aarde wordt. Als het stuk gaat kun je er de weg mee opvullen of het in de sloot kieperen zonder dat mens of een dier er last van heeft. En ja, ik houd van doodskopfluitjes...

Kunst blijft....

Vandaag werd ik verrast door iemand die 8 jaar geleden een werk van me kocht…Ze is er nog steeds blij mee! Wat een heerlijk bericht! Dank voor het compliment, zangeres en muzikante Ineke van Doorn!

Theo Loevendie

Gisteravond werd componist Theo Loevendie 88. Hij is hiervan niet onder de indruk, onlangs publiceerde hij zijn memoires en hij speelt en schrijft nog steeds. Een paar jaar geleden moest hij stoppen met saxofoon spelen vanwege oog problemen dus ging hij verder op de piano…Hij is een inspirerende gast! In 2014 maakte ik zijn portret, klein maar onmiskenbaar hem. Ter ere van zijn verjaardag is er een boekje uitgebracht met allemaal portretten van Theo die in de loop der jaren gemaakt zijn, en dit portretje staat daar ook in.

De grote zus van dit jongetje...

Afgelopen week ging de grote zus van dit jongetje naar Izmir, Turkije. Ze zal luisteren naar de verhalen die kinderen vertellen aan hun jeugdpsychiater, ze komt in de kamer van deze arts te hangen.