Oprispingen

Steeds opnieuw komen er vreemde woorden uit de televisie. Ze zijn te pijnlijk om letterlijk te onthouden maar ze komen neer op; kunst is voor gekkies en kunst is eigenlijk op zijn best een hobby. Onbelangrijk. Iets voor in de marge. Niets om serieus te nemen. Als er dan een herdenking is van het een of ander verzamelen we ons rond een monument; jawel, een kunstwerk! Om heel belangrijke gebeurtenissen een plaats te geven, en dat hebben wij mensen kennelijk ook letterlijk nodig, maken we een monument. Als we trouwen geven we onze geliefde een ring. Mooie dingen die symbolen zijn voor belangrijke momenten, ons leven zit er vol mee. Een stad is geen plek waar we willen zijn zonder schoonheid, zonder theater, zonder muziekpodium. Leven zonder kunst kan maar, weh, het is geen lolletje. Leve de kunst dus! Leve het leven ten volle!

Herdenken

Afgelopen wekend was ik in Londen om een gedenkplaats in te richten. Iemand van wie ik veel houd heeft zijn grote lief verloren. In het Verenigd Koninkrijk mag je, als je toestemming hebt van de langeigenaar een graf plaatsen. Ik werd gevraagd een keldertje te maken en een urn voor daarin. Ik maakte verschillende ontwerpen en voerde de gekozen urn uit in het grote formaat. Het keldertje is gemaakt van Belgisch hardsteen, als een puzzel die in elkaar past en door de aarde eromheen, als hij eenmaal geplaatst is, stevig op zijn plaats gehouden. Eroverheen komt een plaat van dezelfde steen als het terras dat erbij ligt. Het was een belangrijk moment, het plaatsen van de urn en van de plaat over het keldertje. Het was een eer om dit te mogen maken. Zo kon ik mijn liefde voor hen in deze objecten stoppen.