Open atelier vrijdag en zaterdag

18 december, we zijn druk met Kerst. Of niet natuurlijk. Voor de mensen die nog een kadootje zoeken, ik heb een heleboel werk van onder de 100 euro en zelfs een paar werkjes van € 10 op het moment dus er is voor iedere portemonnee wat te vinden. In mijn atelier aan huis is een kleine verkooptentoonstelling ingericht. Reliëfs van porselein, originele tekeningen in passepartout, Vergeet-Mij-Nietjes in een lijstje, The Family; portret-reliëfs in een lijst van hout met een geschiedenis. Maskers natuurlijk, van dieren of mensen. Als je graag meer wilt uitgeven kan dat ook. Vrijdag 20 dec. open tussen 14 en 19 uur, zaterdag 21 dec. tussen 12 en 19 uur, Dorpsweg Ransdorp 117. Wil je op een ander moment komen? Bel even om een afspraak te maken. 0642350194

Banaan

Afgelopen week staat in het licht van een opgeplakte en opgegeten banaan. De duurste banaan ter wereld. Dan hoop ik maar dat hij toch tenminste wel biologisch was dacht ik. Juist in de bananen-industrie is grootschalig gebruik van chemicaliën gemeengoed. Dit is erg slecht voor de gezondheid van de plantagearbeiders. Onder hen komen onvruchtbaarheid, afwijkingen bij het nageslacht, maag- en huidkanker en aandoeningen aan neus, ogen en vingernagels veel voor. Er is nog een kant. Nederlandse modestudente Merel Engelman maakte in 2013 een werk voor een schoolproject. 'We moesten een inspiratieboek maken en ik wilde een esthetisch beeld creëren waarin contrasten werden getoond, waarin trash en high-end samenkomen. Toen bedacht ik het beeld met een banaan vastgeplakt met ducttape op een witte marmeren achtergrond.' Het bizarre spel van geld en macht en status dat ik lelijk en afgrijselijk vind; het maken van een beeld, de banaan, marmer, ducktape; jong zijn en onbekend dus waardeloos en onbeschermd; onbekend zijn en alleen een werktuig en waardeloos en onbeschermd; bekend zijn dus iedere drol die je maakt is geld waard… Kunst maakt het zichtbaar, laat al deze lagen verschijnen. En ik ga gewoon door met mijn werk dat niet brult en toch ook echte kunst is.

Black Friday of Shining Friday?

Ja, ik voel het ook. Heb ik niet nog iets nodig? Is er niet iets dat ik al wilde kopen, dan doe ik dat zeker vandaag. En de andere kant. Moet ik werk met korting verkopen, kan er nog wat van mijn prijs af. Mijn prijzen zitten altijd net boven mijn pijngrens, als ik minder vraag krijg ik pijn in mijn buik als ik iets verkoop. Dus nee, die zakken liever niet.Hanteert onze maatschappij te hoge prijzen of er is iets anders aan de hand?

Om meer te verkopen ben ik marketing cursussen gaan doen. Grootste tip; “Spreek het reptielbrein aan. Maak ze bang en kom dan met de oplossing. Dan kopen mensen wel.” Dat is wat er nu gebeurt. Bange mensen kopen spullen. Het meeste daarvan ligt al onder de prijs in de winkels, onder de buikpijn grens; buikpijn in andere landen, op andere continenten, die zien wij niet. In plaats van Black Friday zouden we Shining Friday in moeten voeren waar alles in de winkel ligt voor prijzen die hoog genoeg zijn. Om textiel werkers een normaal loon te geven zodat hun kinderen naar school kunnen en hoog genoeg zodat de natuur niet leeg getrokken wordt.

Willen we iedere dag in het nieuw op een stervende planeet wonen of willen we iedere dag mooi gekleed, niet in het nieuw op een bloeiende aarde waar we het samen goed hebben. Op naar Shining Friday!

Wat geven we dit keer?

Met de regen en de wind druppelen ook de gedachten aan ‘De Lijstjes’ mijn hoofd in. Wat zou wie willen krijgen, wat zou ik willen krijgen?

Met al het plastic dat ons overal om de oren vliegt en alle nutteloze onzin die we zo nodig hebben lijkt het lastig om aan dit komende feest seizoen een fijne draai te geven.

Maar het kan! Je kunt vragen te geven aan een goed doel, bomen planten ergens hier in een voedselbos bijvoorbeeld of in de groene muur in Afrika, je kunt alle goede, schone winterjassen doneren aan Because We Carry maar je kunt ook zelfgemaakte lokale jam geven als kado of sokken breien en als je helemaal niet handig bent zijn er verschillende mensen die prachtige dingen maken. Lokaal en daarbij rekening houden met kwaliteit van grondstoffen, hergebruik waar mogelijk en hier gewoon belasting betalen. Dan verdwijnt het geld niet op de grote hoop van de Bol.coms en Nikes met een paar superrijken en een hele grote groep makers ver weg die onderbetaald nauwelijks in staat zijn hun kinderen naar school te laten gaan. Voor de liefste spiegels kijk je bij SophieLanham.com, voor de leukste tassen bij SachaWendt.nl, voor grafiek bij ErnaKuik.weebly.com en voor beelden bij mij natuurlijk, saskiaderooy.nl. En, oh ja, koop je van een vrouw, dan krijg je meer waar voor je geld!

Met de klok mee; Sasha Wendt, Erna Kuik, Saskia de Rooy en Sophie Lanham

Inspiratie meandert als een rivier

Afgelopen week leerde ik weer een boel nieuwe dingen. Dat wortels koolstof vasthouden en in de aarde brengen, dat levende planten de grond verrijken en dat is heel letterlijk zo! Covercrops (groenbemesters/bodembedekkers) zijn dus leuk boven de grond én onder de grond! Dat de natuur niet van blote aarde houdt. Dat je meerdere gewassen samen kunt zaaien en dat ze dan allebei beter groeien…. Nadat ik ben gestopt met iedere week grasmaaien, een zeis heb gekocht en het nu af en toe daarmee maai, heb ik weer nieuwe ideeën om eetbaar spul te zaaien en planten. Misschien krijg ik wel minder slakken als ik niet alle voor slakken lekkere dingen bij elkaar op een kluitje zet. Dat vind ik volgend jaar uit. Voor de winter heb ik mijn wormen-potten in metselkuipen gezet met  aarde met planten erin. Ik ben benieuwd!

Dat alles met alles samenhangt is dan ook het thema in mijn nieuwe werk. Inspiratie meandert als een rivier. Nieuw werk, dierenhoofden, Inside Outside beelden, zijn te zien en te koop bij Nulllll in Amersfoort,

http://www.nulllll.com/, Amersfoort, 4, 5, 6, OKTOBER 2019 

https://www.youtube.com/watch?v=uUmIdq0D6-A over grond en gewassen

Wat een zomer

Afgelopen zomer waren Joost (Lijbaart) en ik 20 jaar getrouwd. De nokkenas van de auto brak op onze trouwdag, in plaats van uit eten te gaan wachtten we aan de kant van de weg op de wegsleepdienst. Die bleek een schat van een man die op zondag met zijn gezin zijn dienst draaide. We kregen van de ANWB een leenauto en onze auto ging op transport. Een paar weken later werd mijn tas met en overdaad aan waardevolle dingen gejat. Met de sleutel van de geleende auto en de sleutel van het geleende huis…Ik mocht logeren bij iemand die ik helemaal niet kende. De volgende dag vond de kop van Frida Kahlo haar thuis. Weer een week later ging ik met Under the Surface (Sanne, Bram en Joost), mee naar Afrika, voor mij de eerste keer op dat continent. Ik zag bomen die eigenlijk een winkel waren, vol gehangen met ballen of manden. Ik zag olifanten baden, leeuwen eten en zebra’s en gnoes en rode libellen. Ik zag mango en kapok bomen, mahonie en ebbenhout bomen en sisal plantages, ‘nog uit de koloniale tijd’ (is niet onze hele wereld dat?) en een schildpad van 194 jaar oud… Ik voerde gesprekken over compost en slavenhandel, over bananen en cashewnoten, en kreeg de geweldige muziek als kado erbij.

Wat een zomer.