Waarheen leidt de weg

Wie zal het zeggen? Hoe weet de waterdruppel die boven op de berg valt waar hij heen zal gaan? Er gebeurt van alles en de druppel gaat gewoon, lekker vrij of door weerstand heen. Soms omhoog, weer de wolken in, soms naar beneden, de grond in. Ingeademd, uitgeplast, opgedronken, verdampt, geregend, bevroren, in een boom, uit de boom, stromend, opgenomen in een kristal. Altijd water. Hoewel mijn werk er steeds anders uitziet is het net hetzelfde. Mens zijn en wat daarbij hoort. Met grote ogen de wereld in kijkend en hoe is die wereld dan. Verwarrend of begrijpelijk, verzadigd van schoonheid of beangstigend. Nu mijn kinderen groot zijn wil mijn werk ook weer groot. Natuurlijk blijf ik portretten maken maar buiten roept. De lanen op, de velden in. En dan maar kijken met die ogen!

Inspiratie meandert als een rivier

Afgelopen week leerde ik weer een boel nieuwe dingen. Dat wortels koolstof vasthouden en in de aarde brengen, dat levende planten de grond verrijken en dat is heel letterlijk zo! Covercrops (groenbemesters/bodembedekkers) zijn dus leuk boven de grond én onder de grond! Dat de natuur niet van blote aarde houdt. Dat je meerdere gewassen samen kunt zaaien en dat ze dan allebei beter groeien…. Nadat ik ben gestopt met iedere week grasmaaien, een zeis heb gekocht en het nu af en toe daarmee maai, heb ik weer nieuwe ideeën om eetbaar spul te zaaien en planten. Misschien krijg ik wel minder slakken als ik niet alle voor slakken lekkere dingen bij elkaar op een kluitje zet. Dat vind ik volgend jaar uit. Voor de winter heb ik mijn wormen-potten in metselkuipen gezet met  aarde met planten erin. Ik ben benieuwd!

Dat alles met alles samenhangt is dan ook het thema in mijn nieuwe werk. Inspiratie meandert als een rivier. Nieuw werk, dierenhoofden, Inside Outside beelden, zijn te zien en te koop bij Nulllll in Amersfoort,

http://www.nulllll.com/, Amersfoort, 4, 5, 6, OKTOBER 2019 

https://www.youtube.com/watch?v=uUmIdq0D6-A over grond en gewassen

Sokkels zijn vervelende dingen

Sokkels zijn vervelende dingen. Een lomp blok vaak dat er uitsluitend toe dient om een beeld uit het gewone te tillen. Van de tafel of van de grond. Een lift zonder schoonheid. Natuurlijk zijn er genoeg beeldhouwers die er ook zo over denken en het anders doen. Brancusi maakte zijn sokkels als het corps de ballet die zijn solostuk, 'Het Beeld', de ruimte in brengen. Spannend en verfrissend om te zien. Inspirerend. Heerlijk. Nu ben ik Brancusi niet dus doe ik het anders, ik gebruik vaak tafeltjes. Zelf-gemaakt natuurlijk en omdat ik binnenkort op Art Eindhoven sta wilde ik nieuwe tafeltjes die ook heel gemakkelijk te vervoeren zijn. Inklapbaar dus. Er zou een stagiaire komen voor het eerst, dus ik dacht, we gaan ontwerpen en dan zien we wel. Maar het ging als een tierelier en aan het eind van de middag hadden we een prototype staan! Hij blij, ik heel erg blij en ook bijna klaar voor Art Eindhoven (nog wel even 8 extra exemplaren maken). Art Eindhoven, stand 29, 13 en 14 april. Wil je komen, laat me weten, ik heb een aantal toegangskaarten te vergeven!

Theo Loevendie

Gisteravond werd componist Theo Loevendie 88. Hij is hiervan niet onder de indruk, onlangs publiceerde hij zijn memoires en hij speelt en schrijft nog steeds. Een paar jaar geleden moest hij stoppen met saxofoon spelen vanwege oog problemen dus ging hij verder op de piano…Hij is een inspirerende gast! In 2014 maakte ik zijn portret, klein maar onmiskenbaar hem. Ter ere van zijn verjaardag is er een boekje uitgebracht met allemaal portretten van Theo die in de loop der jaren gemaakt zijn, en dit portretje staat daar ook in.

De grote zus van dit jongetje...

Afgelopen week ging de grote zus van dit jongetje naar Izmir, Turkije. Ze zal luisteren naar de verhalen die kinderen vertellen aan hun jeugdpsychiater, ze komt in de kamer van deze arts te hangen.