Fed up with sexism; I can make my own

Het PvdA heeft een nieuwe lijsttrekker, een vrouw. Als dat maar geen stemmen kost. Natuurlijk is het ook zo dat mijn werk, omdat ik vrouw ben, minder waard is en ik minder serieus genomen wordt. Wellicht is dit de oplossing. Het patroon is te vinden in de webshop. Je hebt nodig: een plastic tas van een bekende supermarkt, spelden en wol. Een stift om over te trekken, een schaar om uit te knippen.

Ja, het is een cynisch beeld. Nee, ik ben niet tegen mannen, nee, ik ben niet tegen vrijwillige sex. Ja ik ben blij dat ik een vrouw ben. Maar het diep doorgedrongen seksisme in onze samenleving met als kers op de taart het ‘kut’ dat iedereen te pas en te onpas uitflapt, daar ben ik wel klaar mee. Met mijn eigen deel kan niemand meer zeggen dat het mij aan iets ontbreekt. En ik kan er zoveel maken als ik denk nodig te hebben. Dus ik kan zeggen, joh, ik heb er niet slechts één, ik heb er twee!

Fed up with sexism; I can make my own.

Dochtertje

Ik ruim mijn atelier op. Plastic zakken met klei, half uitgedroogd en hier en daar een half af beeld daartussen. Dan vind ik een opzetje van een portretje van mijn dochter. Het ligt er al jaren, het is mijn peuterdochter. Meteen weet ik weer hoe ze voelde, hoe zacht ze was, hoeveel ik van haar houd en ook al is het nog geen af portret, ik stook het toch. Heb ik maar mooi een schat gevonden!