Beste Mark Rutte,

Beste Mark Rutte,

Een aantal jaar geleden maakte ik dit portret van u. Hoewel u toen al jaren mijn minister president was had ik geen idee welke mens er achter deze MP schuilging. Daarom is het een spiegelend portret.

Ik wil u herinneren aan wat uw taak eigenlijk inhoudt. Ik kon het niet goed vinden bij uw taakomschrijving door de rijksoverheid dus ik begrijp dat u meer input nodig heeft.

U bent minister president, niet alleen van en voor bedrijven die het goed voor elkaar hebben, die advocaten en medewerkers hebben die voor hun belangen opkomen (die mensen die niet functioneren eruit kunnen schoppen) maar u bent ook degene die moet zorgen voor de mensen die niet goed voor zichzelf op kunnen komen, de mensen die niet op u kunnen stemmen omdat ze te jong zijn of geen Nederlander. En dit dan naar de maatstaven die u voor uzelf normaal acht. U bent Minister-president voor alle Nederlanders en ook voor de gasten in ons land.

Nu vindt u het misschien heel akelig om te horen maar u bent geen vader. U bent ook geen man van iemand. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is om te begrijpen dat iedereen die verantwoordelijk is voor iemand anders als gezinslid of echtgenoot, weleens te maken heeft met periodes dat het minder gaat. Dat je het liefst degene met wie je leeft achter het behang zou willen plakken. Dat je kwaad kunt zijn op iemand maar dat je ook weet dat je van die iemand houdt, hoe irritant of gekwetst of kwetsend deze persoon ook is op dat moment. Op zo’n moment alleen maar zeggen dat iets niet is zoals de ander het voelt of dat je je niet herinnert dat je iets wel of niet hebt gezegd is niet genoeg. Mensen hebben zorg nodig. Kinderen een pleister en een kusje op hun knie. Of veel meer dan dat. Soms hebben mensen weken of maanden of jaren iets nodig omdat ze het zonder de extra liefde niet redden. En als ouder of geliefde ga je daarvoor staan. Je komt op voor dat kind, voor die mens. Je helpt.

U laat mensen in de kou staan. Kinderen, jong volwassenen, mensen die niet goed voor zichzelf op kunnen komen omdat ze niet weten dat dat moet of omdat ze deze vaardigheid zijn kwijtgeraakt door bijvoorbeeld trauma.  

Mensen zijn niet alleen consumenten en producenten en Nederland is geen BV. Consumeren en produceren zijn een gevolg van hoe wij onze samenleving inrichten. Zorgen voor elkaar en de grote vragen des levens uitpluizen, daar gaat het om. Houden van, leven, sterven. Dat is het wel zo’n beetje.

Dan is er natuurlijk ook de Aarde. De Aarde is eindig. Het lijkt alsof u dat niet weet. Het systeem dat in de loop van miljoenen jaren is ontstaan over de hele aarde, een verband van ecosystemen dat de Aarde omsluit, is stuk te krijgen, we zijn er hard mee bezig. Uw taak is ook om Nederland leefbaar te houden voor mensen nu en mensen in de toekomst. En ook voor planten en dieren, voor onze collega-levende wezens zonder wie wij niet kunnen leven.

Laat u zich niet afleiden van waar het werkelijk om gaat. Uw taak is niet uitsluitend voorzitten. Uw taak is ook houden van. Omdat u een mens bent en een leider van een land (dat zich beter met een gezin laat vergelijken dan met een BV). Als u dat houden van beter onder de knie krijgt zult u zich gemakkelijker herinneren dat de mensen die minder goed passen in de economische modellen van onschatbare waarde zijn, de waarde die ons mens maakt. Mededogen. Liefde. Erbarmen.

Dat wens ik u van harte toe.

 Saskia de Rooy.