Fed up with sexism; I can make my own

Het PvdA heeft een nieuwe lijsttrekker, een vrouw. Als dat maar geen stemmen kost. Natuurlijk is het ook zo dat mijn werk, omdat ik vrouw ben, minder waard is en ik minder serieus genomen wordt. Wellicht is dit de oplossing. Het patroon is te vinden in de webshop. Je hebt nodig: een plastic tas van een bekende supermarkt, spelden en wol. Een stift om over te trekken, een schaar om uit te knippen.

Ja, het is een cynisch beeld. Nee, ik ben niet tegen mannen, nee, ik ben niet tegen vrijwillige sex. Ja ik ben blij dat ik een vrouw ben. Maar het diep doorgedrongen seksisme in onze samenleving met als kers op de taart het ‘kut’ dat iedereen te pas en te onpas uitflapt, daar ben ik wel klaar mee. Met mijn eigen deel kan niemand meer zeggen dat het mij aan iets ontbreekt. En ik kan er zoveel maken als ik denk nodig te hebben. Dus ik kan zeggen, joh, ik heb er niet slechts één, ik heb er twee!

Fed up with sexism; I can make my own.

Docent van het Jaar

 Op de valreep van 2019 werd ik uit de 70 docenten die Cultuurhuis Wherelant rijk is, docent van het jaar. Ik mocht op de bank bij José, de directeur. Wauw!

Ze somde alle verschillende lessen op die ik had gegeven door de loop der tijd (dat waren er veel) en hoe lang ik al docent ben (mijn zoon bestond nog niet en die is nu 16). Ook mijn buitenlandse avonturen telden mee.

Mijn geheim is dat jij als cursist altijd de baas bent over jouw werk, ik zoek altijd mee naar Jouw Beste Beeld.

Ik kan je vertellen wat werkt in een beeld, over huid, compositie, wat saai is en wat uitnodigt tot kijken en daar kun je naar luisteren of niet. Ik hoef niet allemaal Saskiaatjes in mijn klas, dat ben ik liever zelf. En we zijn vrij. Als je beeldhouwt mag alles. Je mag ook op je werk tekenen, schilderen, erin zagen, hakken, er op plakken, wat je maar wilt. Dat geeft ruimte, en grappig genoeg, ook op andere plekken in je leven. Kunst is te gek!