Do you want to buy a sculpture, have a portrait made or do you need a sculpture but you are not sure what exactly? Do you need a custom-made project? I would love to hear from you and will react asap, this is in most cases the next day.
Calling is fast (please think of the time zone, I am in Amsterdam, CET); +31 (0)642350194
Have a lovely day! Saskia
//
Wil je een beeld kopen, een portret laten maken of heb je een beeld nodig maar weet je niet precies wat? Wil je een op maat gemaakt project? Ik hoor het graag en reageer zo snel mogelijk, dat is meestal morgen al.
Bellen gaat snel; +31(0)6423 501 94
Fijne dag gewenst! Saskia
Smoke...
Ik ruim mijn atelier op. Plastic zakken met klei, half uitgedroogd en hier en daar een half af beeld daartussen. Dan vind ik een opzetje van een portretje van mijn dochter. Het ligt er al jaren, het is mijn peuterdochter. Meteen weet ik weer hoe ze voelde, hoe zacht ze was, hoeveel ik van haar houd en ook al is het nog geen af portret, ik stook het toch. Heb ik maar mooi een schat gevonden!
Op de valreep van 2019 werd ik uit de 70 docenten die Cultuurhuis Wherelant rijk is, docent van het jaar. Ik mocht op de bank bij José, de directeur. Wauw!
Ze somde alle verschillende lessen op die ik had gegeven door de loop der tijd (dat waren er veel) en hoe lang ik al docent ben (mijn zoon bestond nog niet en die is nu 16). Ook mijn buitenlandse avonturen telden mee.
Mijn geheim is dat jij als cursist altijd de baas bent over jouw werk, ik zoek altijd mee naar Jouw Beste Beeld.
Ik kan je vertellen wat werkt in een beeld, over huid, compositie, wat saai is en wat uitnodigt tot kijken en daar kun je naar luisteren of niet. Ik hoef niet allemaal Saskiaatjes in mijn klas, dat ben ik liever zelf. En we zijn vrij. Als je beeldhouwt mag alles. Je mag ook op je werk tekenen, schilderen, erin zagen, hakken, er op plakken, wat je maar wilt. Dat geeft ruimte, en grappig genoeg, ook op andere plekken in je leven. Kunst is te gek!
Victory Boogie Woogie 2015
Alleen deze week nog te zien in Impulse op de Wageningen Campus, samen met veel ander werk. Ga het zien! Hieronder een zeldzaamheid....uitleg!
In het beeld zijn er een aantal overeenkomsten, de zwarte lijnen van de cellen en de inkervingen, die meestal rechte lijnen zijn, in de gezichten van de jongens/mannen. Ze lijken toch op elkaar, ook al zijn de cellen rond en de kerven recht. Onder de porselein laag zit zwartbakkende klei, daardoor worden de kerflijnen zwart. De cellen hebben voor mij, naast dat ze qua vorm kloppen, ook een boel symbolische waarden. Cellen groeien, cellen zijn deel van een groter geheel, cellen van IS, cellen die verkeerd groeien, deze jongens maakten deel uit van het weefsel dat onze maatschappij vormt ze maar hebben zich er volledig tegen gekeerd. Hoe ervaren wij dat. Dan zijn ze ineens niet meer van ons weefsel vinden we. Er is ook het verschil tussen idee ( schets) en realiteit (het relief dat ruimtelijk/ reëel) is geworden. Hoe worden ideeën werkelijkheid en wélke ideeën worden werkelijkheid. Waarom sommige wel en andere niet.
Dan de titel. Het paneel hangt op een punt. Dat refereert aan Victory Boogie Woogie van Mondriaan, een vierkant werk dat op de punt hangt, het enige schilderij dat heel bekend is dat zo hangt. Want wiens Victory is het nu eigenlijk, die van die broers, ze hebben mensen dood gemaakt, ze hebben angst aangejaagd, ze laten journalisten en tekenaars nu zich altijd afvragen of er consequenties zijn naar aanleiding van een tekening. Of is de Victory van Charlie Hebdo, na heel veel 'je suis Charlie’, deze jongens dood en verontwaardiging alom. Het Boogie Woogie is behoorlijk cynisch. Want wat doen wij met dit gegeven, hoe reageert onze maatschappij op migratie en probleem gevallen en de behoefte aan heldendom en ergens bij horen van jonge mensen. Ik overwoog heel lang geleden, als puber, om in het klooster te gaan, om ergens bij te kunnen horen dat groter was dan ikzelf en ook heel zuiver. Dus de wens/ zucht/hang naar een mooie wereld, een paradijs, ja, die snap ik goed.
Het is natuurlijk geen fijn beeld, geen beeld waar je gelukkig naar kijkt of dromerig aan herinnert.
Impulse is gehuisvest in gebouw 115 Stippeneng 2, Wageningen Campus. Dinsdag 08:00 - 23:00 uur Woensdag 08:00 - 19:00 uur Donderdag 08:00 - 23:00 uur Vrijdag 08:00 - 19:00 uur.
Ik wilde nu eindelijk de 'Poort naar Hier en Nu' maken. Al het benodigde materiaal voor het beeld had ik al, ik ben nogal een verzamelaar. Een verzamelaar met veel ideeën, dat geeft een atelier vol troep. Althans, dat vinden mensen zonder ideeën al snel. Met staf uit mijn voorraad kon ik de lijn voor het beeld buigen en vormen tot een poort en een ruimte. Als je door de poort stapt kom je in het Hier en Nu. De lijn is vrij dun en goud kleurig; het gouden randje om jouw wereld. Het lijkt een beeld van niets, alleen dat lijntje. Natuurlijk kun je jouw hier en nu ook zo beschouwen maar ook het is alles wat je hebt. Dat gouden randje is jouw perceptie. Hoe het is gemaakt, een beetje slordig, van materiaal dat ik nog had staan, vind ik heel fijn. Alles was in huis om deze doorgang naar het Hier en Nu te maken. Te zien bij Impulse, en, geweldig detail, daar ligt hij aan de ketting! Heel belangrijk dat je de Poort naar Hier en Nu niet laat stelen natuurlijk. Nu is hij heel makkelijk te demonteren trouwens, want hij moest natuurlijk wel in mijn auto passen maar dat blijft ons geheim. Meer van dit? http://www.saskiaderooy.nl/new-page-1-1/
Op een dag werd me gevraagd om een beeld te restaureren, een portret van een kind, Valentin. Het was gemaakt door een franse beeldhouwer in 1800 nog wat. Een prachtig beeld. Dus ik repareerde het beeld onzichtbaar maar stevig en terwijl ik dat deed werd ik geraakt door de schoonheid van het beeld, het jongetje stal mijn hart en ik besloot het te kopiëren. Kopiëren is een manier om iets te leren en ik leerde heel veel terwijl ik dagen aan het beeld werkte. Natuurlijk wilde ik ook dat het mijn eigen beeld werd en hedendaags. Dus ik worstelde. Ik had zwartbakkende klei gekozen dat ik wit maakte met engobe. Ik deed er onderglazuur overheen, haalde dat er weer af, stookte het en was nog altijd niet blij. Vrij mens die ik ben, besloot ik acrylverf in te zetten (vloeken in de keramiekwereld, hihi). Tijdens dat moment werd de wereld opgesschrikt door de aanslag op Charlie Hebdo in Parijs. Dit resulteerde in een extra laag en de naam van het beeld. Je kunt het zien in Wageningen in Impulse, samen met veel ander werk.
Afgelopen wekend was ik in Londen om een gedenkplaats in te richten. Iemand van wie ik veel houd heeft zijn grote lief verloren. In het Verenigd Koninkrijk mag je, als je toestemming hebt van de langeigenaar een graf plaatsen. Ik werd gevraagd een keldertje te maken en een urn voor daarin. Ik maakte verschillende ontwerpen en voerde de gekozen urn uit in het grote formaat. Het keldertje is gemaakt van Belgisch hardsteen, als een puzzel die in elkaar past en door de aarde eromheen, als hij eenmaal geplaatst is, stevig op zijn plaats gehouden. Eroverheen komt een plaat van dezelfde steen als het terras dat erbij ligt. Het was een belangrijk moment, het plaatsen van de urn en van de plaat over het keldertje. Het was een eer om dit te mogen maken. Zo kon ik mijn liefde voor hen in deze objecten stoppen.
