In een bouwtrailer...

Donderdag arriveert de enorme bouwtrailer op de parkeerplaats van de campus-center van Carroll University. De mannen die hem brengen snappen er niets van. Ze hadden hem daar en nu willen ze hem hier...

We zijn al een paar dagen bezig om alles voor de tentoonstelling te verzamelen, alle portretten, alle interviews, haakjes, boortjes, de selfies die allemaal in als kubus worden gepresenteerd. Spiegels, stoelen, tape. We brengen alles naar de trailer en verbazen ons over het bouwplaats gehalte van de plek. De nabeelden van de mannen met decolletés op de alternatieve plek met koffie en tekeningen en bestekken waren rond. 

Na wat puzzelen en uitvogelen hebben we een plan voor de tentoonstelling. Alle portretten, geschilderd en geboetseerd krijgen een voorlopige plaats, de schilderijen, dat zijn er minder en ze zijn wat groter en met veel kleur zijn nu het leidend. Die hangen we het eerst op. Dan komen alle geboetseerde portretten op de goede plaats, (als je een tentoonstelling maakt kies je zo dat werk elkaar versterkt). Daaronder lijnen we de teksten uit. Nu hebben de portretten de plek overgenomen, ze zijn de baas. Heerlijk! de mannen die het aggregaat plaatsen, wijzen en kijken en hebben de grootste lol in hun preview van de tentoonstelling. Ja, ze komen op de opening en ja, ze nemen vrienden mee!

Maandag 23 april van half 5 tot half 7. Als je in de buurt bent, kom!

Den Rooden Leeuw Amerongen

Het is altijd fijn om werk te laten zien. Mijn werk is gemaakt omdat een beeld nieuwe gedachten kan oproepen of herinneringen of gevoelens. Net als bij wandelen in het bos kun je door naar een beeld te kijken op plekken onder je hersenpan komen die een beetje stoffig en vol spinrag zijn, maar waar zomaar de mooiste ervaringen kunnen sluimeren, wachtend tot ze wakker gekust worden. In die duistere krochten kunnen ook onverwachte dwarsverbanden ontstaan die een nieuw licht werpen op een uitgekauwde situatie. Dat doen beelden voor mij als ik ze maak en ze kunnen hetzelfde bij de mensen die naar ze kijken. In Amerongen staat het werk in een een restaurant. In herberg Den Rooden Leeuw maken ze heerlijk eten en dat eten wordt geserveerd op een mooie plek. Als extra hebben de uitbaters ook goede kunst aan de wanden en op andere plekjes. Bij deze presentatie staat mijn werk zoals het ook thuis zou staan. Op een randje of een kast waar ook andere dingen gebeuren. Waar de glazen staan, het brood gesneden wordt. Ik vind dat fijn. Kunst hoort gewoon in een huis. Net als schoenen en jassen. En als je even tijd hebt kun je met dat kunstwerk mee op avontuur. 

Man en Paard

Herberg Den Rooden Leeuw, Amerongen

Open atelier dit weekend, voor het eerst in 20 jaar!

Morgen en zondag is mijn atelier op het Zeeburgereiland open tussen 11 en 18 uur. Je kunt mijn plek zien en werk, heel veel werk, oud en nieuw. Bovendien doe ik op een goed moment twee raku stookjes. Zondag 3. Zuiderijdijk 36 f de loods die paralel staat aan de weg. Er zijn ook veel andere werkplaatsen en ateliers open dit weekend. Veel plezier!

Spel

Op dit moment ben ik een boekje aan het maken, de tekst is van Elve en er staat heel veel werk van mij in. Het is een boekje voor kinderen en volwassenen die geïnteresseerd zijn in kunst. 

Er komt een spel bij! Hieronder vind je het vast. Veel plezier!

Kunst Spel

Voor twee of meer spelers.

Kies allebei één kunstwerk uit dat je mooi vindt en één dat je niet mooi vindt. Dat kan iets uit dit boekje zijn of een ander kunstwerk dat je in de buurt hebt. Vertel elkaar om de beurt wat je vind van het werk dat je koos en waarom. Begin met het niet mooie werk.  Is het mooi gemaakt? Maakt het je boos of verdrietig of juist vrolijk of tevreden? Kun je er om lachen of ga je er meer van zingen? Zijn er kleuren gebruikt, kan je zien wat voor techniek er is gebruikt? Vind je dat knap of lijkt het makkelijk? Maakt dat wat uit?

Vind je altijd hetzelfde van het werk als je medespeler vertelt? Of vind jij misschien wel eens een beeld mooi dat iemand anders juist niet mooi vindt? Weet je waar dat aan ligt? Is het erg?

Veel plezier!

P.S. Je kunt het dus oneens zijn zonder dat het erg is! En dat kan je zomaar op nieuwe gedachten brengen. Leuk hè?

Leven en dode dingen

Voor mijn tante is 60 jaar niet oud. Voor een mooie schaal is 60 jaar wel oud maar niet indrukwekkend oud. Niet dat je denkt, tjonge, dat is heel veel waard. Voor mijn tante is 60 jaar helemaal niet oud en ook niet zo indrukwekkend. Ook al is zij heel indrukwekkend en heel veel waard.

Levend zijn is zo bijzonder, daarin heb je een vrijheid om dingen te doen, dingen te maken, acties te ondernemen die dode dingen niet hebben. Ik kan een beeld maken dat honderden jaren mee gaat. Maar dat beeld kan mij niet maken en ik ga geen honderden jaren mee.

Mijn lieve tante is er nu en nog maar even. Straks hoort ze niet bij dode dingen hoewel ze dan dood is. Ik zal haar niet als een dood ding herinneren maar juist als de levende vrouw met haar dromen, haar energie, de schittering in haar ogen, de liefde in haar stem. Waar haar hart voor klopte, daar zal ik me haar aan herinneren.

Het is eigenlijk heel raar dat we ons leven en hoe geslaagd dat is heel vaak afmeten aan de hoeveelheid levenloze dingen die we verzamelen tijdens ons leven.

Ik kan mij een leven zonder levende dingen om mij heen niet voorstellen. Zonder mijn lief, zonder bomen, zonder vogels, zonder de katten die zeuren om eten. Een aantal levenloze dingen heb ik zeker nodig. Een huis om in te wonen, mijn computer om in de wereld te zijn, te communiceren.

Met de dood om de hoek heb ik een besluit genomen. Ik maak me niet meer druk om dingen. Ik maak me druk om leven.  

Uw portret in twee uur

Een portret kan ik op verschillende manieren opzetten. Als iemand niet veel tijd heeft kan ik een opzet maken in een half uur, dan foto's nemen en daarmee verder werken. Dan kiezen we een moment om te kijken of het goed is en als we tevreden zijn laat ik het portret drogen om te kleuren en te stoken.

Mocht iemand helemaal niet model kunnen zitten dan kan ik ook van foto's alleen werken. Dan moet ik heel hard zoeken om de persoon goed te treffen en is het belangrijk dat er genoeg foto's zijn, van verschillende kanten. Hoe lang ik daarvoor nodig heb wet ik niet van te voren. Ook hierbij kijken we op zeker moment samen of het goed is.

De nieuwste mogelijkheid is om twee uur model te zitten. Dan maak ik de opzet in een keer helemaal af. Die twee uur zijn heel intensief, we, ik, de beeldhouwer en u, de geportretteerde, zijn allebei uiterst geconcentreerd en gefocust. We kunnen praten en lachen maar we doen geen andere dingen dan met het portret bezig zijn.  Na die twee uur moet het portret drogen en kan ik het kleuren, daar heb ik dan wel weer foto's voor nodig. Dan wordt het twee of 3 keer gestookt, naar uw wens Raku of niet-Raku. Drogen en stoken neemt in totaal zo'n 6 weken in beslag. Mocht u heel erg veel haast hebben dan kan het drogen en stoken in een maand.

We zullen elkaar in elk van de gevallen op een bijzondere manier leren kennen.

portret van Frida Kahlo